Wet op de medische Keuringen (WMK)

Het doel van de Wet op de medische keuringen (Wmk) is mensen met gezondheidsproblemen toegang tot arbeid en de daar bijbehorende noodzakelijke verzekeringen te bieden. De wet verbiedt een medische keuring op verzuimrisico bij de aanstelling van een werknemer. Alleen in specifieke gevallen, als de bewuste functie bijzondere eisen stelt aan een sollicitant op het punt van de medische geschiktheid, is een keuring toegestaan.

De wetgever wilde voorkomen dat een keuring voor alle onder de vallende verzekeringen als een aanstellingskeuring ging fungeren. Daarom is in de Wmk een keuringsverbod voor pensioenverzekeringen opgenomen. Met andere woorden: bij een pensioenverzekering (een verzekering die door de werkgever is afgesloten ter financiering van het pensioen van de werknemer) mag de verzekeraar niet om medische waarborgen vragen.

Een verzekering voor een DGA valt niet onder het keuringsverbod. Dit is om antiselectie te voorkomen. Voor de definitie van de DGA sluit de Wmk aan bij de Pensioenwet.

Tot de invoering van de Wmk stelden verzekeringsmaatschappijen vrijwel altijd een vorm van medische waarborg verplicht voordat een levensverzekering werd geaccepteerd. Afhankelijk van de hoogte van het risico werd dan een gezondheidsverklaring, een huisartsenkeuring of een internistenkeuring verlangd. Verzekeraars losten dit na invoering van de wet op door bijvoorbeeld bestaande ziektes tijdelijk (tijdens het zogeheten carenzjaar) of blijvend uit te sluiten.